کد مطلب:173146 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:154
عبادت و عمل شایسته
خداوند متعال در قرآن كریم می فرماید:
(و اعبد ربك حتی یأتیك الیقین) [1] بندگی پروردگارت كن تا آن هنگام كه به تو یقین برسد. آری همراهان امام حسین علیه السلام در عهد و پیمان خویش با آن امام علیه السلام عرضه داشتند:
... لا والله! تا نیزه خویش در سینه های ایشان فرونكنیم و تا قائمه شمشیر بر دست داریم، شمشیر زنیم و اگر با من سلاحی بر حرب این گروه نباشد كه بدان جنگ جویم، سنگ بدیشان دراندازم و تو را وانگذارم، تا خدای تعالی باز داند كه در حق تو غیبت رسول را پاس داشتیم.
و این چنین بود كه امام عصر خویش را تنها نگذاشتند.
سلام بر حسین و یارانش
از ما سلام بر تن صد پاره ی حسین
بر همرهان كشته و آواره ی حسین
بر خفتگان ماریه و رفتگان شام
آن اختران ثابت و سیاره ی حسین
بر دختران نورس و بی صاحب حسن
بر خواهران بی كس آواره ی حسین
بر كشتگان دامن و آغوش او یكی
طفل حسن یكی مه گهواره ی حسین
بر شاهزاده قاسم آزاده ی حسن
بر ماهپاره اكبر صد پاره ی حسین
بر آن دو دست داده به راه وفای دوست
عباس تشنه كام جگر خواره ی حسین
بر یاوران سوخته جانش كه دیده اند
از آب چشم و لخت جگر چاره حسین
بر آن برهنه پای ملایك كه می رسد
از عرش صف كشیده به نظاره حسین
صد چون سلام، لعن خدا و ملایكش
بر قاتلان ناكس خونخواره ی حسین [2] .
یا اباعبدالله لقد عظمت الرزیة.
ای اباعبدالله! همانا تعزیت تو بر ما بزرگ است.
اباعبدالله این غصه گران است
نه خیل شیعه، بل بر مسلمان است
عظیم است این عزا ای روح آیات!
چه بر ما و چه بر اهل سماوات
(و اعبد ربك حتی یأتیك الیقین) [1] بندگی پروردگارت كن تا آن هنگام كه به تو یقین برسد. آری همراهان امام حسین علیه السلام در عهد و پیمان خویش با آن امام علیه السلام عرضه داشتند:
... لا والله! تا نیزه خویش در سینه های ایشان فرونكنیم و تا قائمه شمشیر بر دست داریم، شمشیر زنیم و اگر با من سلاحی بر حرب این گروه نباشد كه بدان جنگ جویم، سنگ بدیشان دراندازم و تو را وانگذارم، تا خدای تعالی باز داند كه در حق تو غیبت رسول را پاس داشتیم.
و این چنین بود كه امام عصر خویش را تنها نگذاشتند.
سلام بر حسین و یارانش
از ما سلام بر تن صد پاره ی حسین
بر همرهان كشته و آواره ی حسین
بر خفتگان ماریه و رفتگان شام
آن اختران ثابت و سیاره ی حسین
بر دختران نورس و بی صاحب حسن
بر خواهران بی كس آواره ی حسین
بر كشتگان دامن و آغوش او یكی
طفل حسن یكی مه گهواره ی حسین
بر شاهزاده قاسم آزاده ی حسن
بر ماهپاره اكبر صد پاره ی حسین
بر آن دو دست داده به راه وفای دوست
عباس تشنه كام جگر خواره ی حسین
بر یاوران سوخته جانش كه دیده اند
از آب چشم و لخت جگر چاره حسین
بر آن برهنه پای ملایك كه می رسد
از عرش صف كشیده به نظاره حسین
صد چون سلام، لعن خدا و ملایكش
بر قاتلان ناكس خونخواره ی حسین [2] .
یا اباعبدالله لقد عظمت الرزیة.
ای اباعبدالله! همانا تعزیت تو بر ما بزرگ است.
اباعبدالله این غصه گران است
نه خیل شیعه، بل بر مسلمان است
عظیم است این عزا ای روح آیات!
چه بر ما و چه بر اهل سماوات
[1] حجر «15» آيه ي 99.
[2] قطعه اي از بند چهاردهم، مرحوم محمد شفيع «وصال شيراز».